Жуырда аға буын өкілі мен жастар қауымы дөңгелек үстел басына жиналды. Талқылаған тақырыбы ұлттық құндылықтарды ұлықтау. Үлкендер жағы өнегесін сөз етсе, жастар жағы бүй деді: Үйлену тойында қалыңдық гүлін лақтыруға қарсымыз–деді. Гүлді қағып алған қыздар әлі тұрмыс құрмай жүр. Бір жағынан ыңғайсыз елдің көзінше қыран-топан гүлге таласқаны...Күлкіге қалып құлап жатқаны қаншама...тағы осы секілді пікірлер айтылды. Яғни, қысқасы. Бұл рәсім қазақы ұстанымға сай емес деген ортақ ойға тоқтады.        Хош. «Қазақ ырым етеді, ырымы кейде қырын кетеді»...

        Әңгіменің әлқиссасын арыдан бастайын. Арыдан дегенім, құрметтен бұрын, Құран қасиетіне аз-кем тоқталып өтсек. Құран-ақыретке дейінгі күллі адамзаттың барлық рухани әрі заттық сұраныстарына жауап беретін Ұлы Жаратушы тарапынан жіберілген соңғы қасиетті кітап. Құран-таусылмайтын қазына. Құнығып оқитын құндылық. Сауабына ой жүгіртіп көріңіз. Хадиске сүйенсек: «Кімде-кім Алланың кітабынан (Құраннан) бір әріп оқитын болса, оған бір жақсылық жазылады.Ал, әрбір жақсылық он еселенеді. Мен Әлиф,Ләм,Мим-ді бір әріп демеймін, Әлиф-жеке бір әріп, Ләм-жеке бір әріп,...